سطح صاف ساتن زمینی درخشان است که کیفیت بازتابی سطوح فلزی و درخشندگی تابلو سرمه دوزی شده را افزایش می دهد و گلدوزیان آن زمان ابریشم خود را به صورت نخ تابیده شده، هم به رنگ طبیعی و هم رنگ شده می خریدند.
در مثال‌هایی که در اینجا مورد بحث قرار می‌گیرد، ابریشم اغلب به‌عنوان نخ دولایه، با هر دو S-spin و S-Ply استفاده می‌شود که از ابریشم در انواع دوخت های گلدوزی روی بوم و ساتن استفاده می شد و نخ ابریشم نیز با پیچاندن رشته‌های ابریشم به دور هسته ابریشم به بند نازکی تبدیل می‌شد.
نخ فلزی که در این مقاله به آن فیله می گویند، از نوار فلزی ساخته شده بود که دور یک هسته نخ ابریشمی پیچیده شده بود و نوار فلزی از سیم ریز ساخته شده است که در این نمونه ها بین 1.1 تا 0.2 میلی متر است که سیم هم گرد و هم پهن استفاده می شد و رنگ و پیچش هسته ابریشم، اندازه نوار و زاویه و جهتی که نوار فلزی در آن قرار گرفته است، ظاهر نخ را تعیین می کند.
به طور کلی ابریشم زرد با طلا و ابریشم سفید با نقره برای تاکید بر رنگ فلز استفاده می شد و گاهی اوقات رنگ هسته برای ایجاد کنتراست معکوس می شد یا از بیش از یک رنگ استفاده می شد که جلوه های تونال پیچیده ای ایجاد می کرد .
فلز نیز بدون جزء ابریشم به کار گرفته شد و سیم ریز برای سیم پیچ های کوچک به نام خرطوم استفاده می شد که خار فلزی با پیچاندن یک سیم محکم به دور یک میله یا یک سیم ساخته می شد و سیم به روش های مختلف برای ایجاد افکت های مختلف تهیه شد.
غالباً سیمی که قرار بود زخم شود ابتدا با نخ ابریشم پیچیده می شد که به آن خرخر ابریشم می گفتند و نخ ابریشم می تواند یک رنگ باشد یا ترکیب شود تا راه راه ایجاد کند که گاهی اوقات یک نوار فلزی روی لفاف ابریشم اضافه می‌شد و دور ابریشم را با زاویه می‌پیچید تا رنگ نخ ابریشم را نشان دهد.
