رطوبت لجن شهری نسبتاً زیاد است که هزینه حمل و تصفیه لجن را افزایش می دهد. برای کاهش حجم لجن، شیلنگ لجن کش مورد نیاز است.
این مقاله تئوری آبگیری لجن را پیشنهاد می کند و فناوری کارآمد و اقتصادی آبگیری لجن را تسهیل می کند. آزمایش‌های آبگیری لجن با استفاده از دستگاه‌های آبگیری سریع لجن خانگی انجام شد.
دو گروه آزمایش با شرایط زهکشی تک و دوگانه وجود داشت و همه آزمایش‌ها با فشار خلاء منفی در پایین بارگذاری شدند. در طول آزمایش‌ها، درجه خلاء و فشار آب منفذی در لجن در زمان واقعی پایش شد.
پس از انجام آزمایش، داده ها با هم مقایسه و تجزیه و تحلیل شدند. در مرحله اولیه، میزان آبگیری لجن و سرعت آبگیری لجن برای شرایط زهکشی دوگانه بسیار بیشتر از شرایط تک زهکشی بود.
خلاء ایجاد شده برای شرایط تک زهکشی از شرایط زهکشی دوگانه در لجن عقب مانده است. مقدار درجه خلاء برای شرایط تک زهکشی کمتر از شرایط زهکشی دوگانه بود و تضعیف خلاء برای شرایط تک زهکشی قابل توجه بود.
فشار آب منفذی اضافی برای شرایط زهکشی دوگانه سریعتر از شرایط تک زهکشی در لجن پراکنده می شود.
فشار آب منفذی برای شرایط تک زهکشی در بالا و وسط لایه لجن ابتدا افزایش یافته و سپس در مرحله بارگذاری اولیه کاهش یافته است که شبیه اثر ماندل است.
به طور کلی، با یک بار فشار منفی خلاء در پایین، راندمان آبگیری لجن برای شرایط زهکشی دوگانه بسیار بالاتر از شرایط زهکشی تک بود. این مطالعه مبنایی تجربی و نظری برای کاربردهای مهندسی در صنعت تصفیه لجن فراهم می‌کند.
میزان رطوبت لجن شهری بسیار زیاد است. میزان رطوبت لجن در مخزن ته نشینی اولیه عموماً بین 95 تا 97 درصد و میزان رطوبت لجن اضافی در مخزن ته نشینی ثانویه بیش از 99 درصد است.
بنابراین لازم است تکنیک هایی برای کاهش حجم لجن مانند غلظت، کم آبی و خشک کردن اجرا شود. روش اولیه تصفیه برای کاهش حجم لجن، آبگیری لجن است، بنابراین اثر آبگیری لجن تأثیر مستقیمی بر میزان کاهش لجن دارد.
کاهش رطوبت لجن کلید تصفیه و دفع بعدی لجن است. حجم لجن را می توان از طریق تصفیه آب لجن به میزان قابل توجهی کاهش داد.
بنابراین هزینه حمل و تصفیه لجن کاهش می یابد. با این حال، لجن دارای ترکیب پیچیده، آب دوستی قوی و محتوای آب بالا است که آبگیری لجن را دشوار می کند.
