طبق گزارشی که در سال 2013 توسط شرکت McIlvane منتشر شد، فروش غشاها و تجهیزات دستگاه تصفیه آب تایوانی ممکن است در سال 2014 از 10.4 میلیارد دلار فراتر رود که یک سوم آن برای نمک‌زدایی است.
آنچه به عنوان مأموریت نمک زدایی آب توسط RO در دهه 1950 آغاز شد، پردازش غشایی به یک فناوری تصفیه و جداسازی آب پویا چند کاربردی از جمله تصفیه آب های فرآیند صنعتی و فاضلاب در دهه 1980 و به دنبال آن توسعه فیلتراسیون غشایی نیمه مداوم بن بست تکامل یافت.
تکنولوژی در دهه 1990 فناوری‌های غشایی مانند NF، PV و GS از پیشرفت‌ها در RO تحقق یافتند.
این موفقیت ها به نوبه خود منجر به توسعه فرآیندهای غشایی غیر سنتی مانند MD و اسمز فوروارد شد.
با این حال، رسوب غشا همچنان مشکل ساز است.
تمایز اندازه بین آب تراوش و گونه های غیر تراوش شده دستخوش اصلاح چشمگیر سه تا چهار مرتبه ای شده است، در حالی که با مهندسی مواد، مورفولوژی غشاء و عناصر غشایی، بهره وری از نظر اقتصادی جذاب حفظ شده است.
پیشرفت مداوم در توسعه غشاهای جدید با خواص حرارتی، شیمیایی و انتقال بهبود یافته به سیستم‌های غشایی کارآمدتر منجر می‌شود.
توسعه ماژول های غشایی جدیدتر و روش های عملیاتی در سال های اخیر یک محرک کلیدی برای رشد صنعت غشاء مانند فیلتراسیون غشایی غوطه ور برای تصفیه آب شهری فراهم کرده است.
فیلتراسیون غشایی کاربردهای غشایی را در زمینه احیای آب و استفاده مجدد بسیار گسترش داده است.
آب دریا منبع نامحدود آب است.
در حال حاضر، RO آب دریا بهترین فناوری موجود برای شیرین کردن آب دریا است.
فضایی برای بهبود وجود دارد تا فرآیند مقرون به صرفه تر و انرژی کمتری باشد، اگرچه پیشرفت در بهترین حالت افزایشی خواهد بود.
یکی از چالش‌هایی که محققین از آن دوری کرده‌اند، توسعه غشاهای RO مبتنی بر پلی‌آمید TFC مقاوم در برابر کلر است که کار تصفیه آب است.
چندین غشا معدنی (سرامیک، کربن)، غشاهای ماتریس مخلوط (ترکیبی از مواد آلی و معدنی) و غشاهای نانو لوله کربنی/پلیمری برای رفع مشکلات رسوب‌گذاری و افزایش نفوذپذیری غشا بدون به خطر انداختن گزینش‌پذیری غشا توسعه و آزمایش شده‌اند.
اگر پیشرفت‌های مربوط به غشاهای جدید موفقیت‌آمیز باشد، علم جداسازی غشایی می‌تواند به فناوری تصفیه آب فراگیر و نسبتاً ارزان با ردپای کربن کاهش‌یافته برای پاسخگویی به نیازهای فزاینده و حیاتی آب در سراسر جهان در قرن بیست و یکم تبدیل شود.
